Eerste weekje

De eerste week stage zit erop! Maandag mocht ik voor het eerst op het lab verschijnen. De route fietsen (in het donker) ging in één keer goed, zodat ik er netjes om 8:30 was. Ik kreeg een korte rondleiding op de afdeling, die vrij klein is: twee professoren, twee technicians, één PhD en één postdoc. Wat me die dag meteen al opviel waren een aantal grote dozen met fruit die in de gang stonden. Iedere werknemer mag hier 3 stuks van eten gedurende de week, dus de vitamientjes krijg ik zo wel binnen! Gelukkig bleken ze ook een laptop te hebben die ik het komende half jaar kan gebruiken. Die van mezelf iedere dag mee op en neer sjouwen zag ik al niet echt zitten, dus ik hiermee ben ik zeer content.

Begin van de week was vooral inlezen en een beetje meekijken in het lab. Op donderdag mocht ik zelf een experiment beginnen! Eerst ging ik samen met een PhD naar het ziekenhuis om een zakje bloed te halen. De universiteit/afdeling heeft een overeenkomst met de bloedbank, wat inhoudt dat wij de “resten” waar ze niets meer mee kunnen doen voor patiënten alsnog een nuttige invulling mogen geven door ze te gebruiken in het onderzoek. Ik zal cellijnen gaan gebruiken, wat ook humane (menselijke) cellen zijn, maar die al een aantal jaar in leven worden gehouden. De cellen die ik gebruik zijn bijvoorbeeld in 1988 een keer uit een patiënt gehaald en tot nu toe doorgekweekt. Je kan je voorstellen dat deze cellen zich anders gedragen dan cellen die je nog maar kort geleden uit een lichaam hebt geïsoleerd. Vandaar dat we ook graag verse leukocyten (witte bloedcellen) gebruiken! De eerste stap was dus om die cellen uit het bloed te isoleren, waarna je ze verdeelt in plastic platen en kan laten groeien in een incubator, een soort oven van 37°C aangezien menselijke cellen dit fijn vinden. Wat vervolgens met deze cellen getest kan worden houden jullie van me tegoed.

Inmiddels zijn me in het dagelijkse leven wel wat verschillen opgevallen. Allereerst wat betreft het eten. De lunch bestaat hier uit roggebrood. In de winkel vond ik het vorige week al zo moeilijk om gewoon een gesneden bruin brood te vinden. Daarom werden het maar bruine bolletjes, dat kwam het dichtste in de buurt. Maandag was het me meteen duidelijk wat ik “fout” deed: iedereen at roggebrood, met allerlei vlees/vis belegjes, de meesten met een hoop groenten en dan ook nog eens met mes & vork. Zat ik daar met mijn thuis gesmeerde broodjes in mijn hand… Natuurlijk pas ik me braaf aan de eetgewoontes van mijn gastland aan en eet ik vanaf nu ook royaal belegd roggebrood met de lunch (zie foto)! Met mijn huisgenootje kan ik overigens meteen goed overeenkomen met eten, want vanavond hebben we lekker samen pannenkoeken gegeten!!

Het tweede punt wat betreft de dingen die opvallend anders zijn: fietsen. Als iemand hier zegt “Kopenhagen is echt een fietsstad”, antwoord ik natuurlijk trots “Maar Nederland is een fietsland!!”. Nu zou je dus ook zeggen: fietsen, dat is toch juist een overeenkomst? Maar toch voelt het nog een beetje vreemd. Meer dan de helft van de mensen hier draagt een helm op de fiets. Dat is op zich niet zo heel raar met de drukke wegen, maar wel grappig om sommige modebewuste jonge meiden met een lelijk ding op hun hoofd te zien rondtrappen. Wat ik nog vreemder vind en waar ik me zelfs nogal aan erger: wanneer je linksaf slaat moet je eerst oversteken, ervoor zorgen dat de fietsers achter je je niet omver rijden en dan je fiets een kwartslag draaien om voor het andere stoplicht te gaan staan wachten! Gelukkig was dit wel vrij duidelijk en deed ik alweer keurig de inheemse bevolking na; ik denk dat de auto’s het niet zouden waarderen (en ik voor mijn eigen veiligheid trouwens ook niet) als ik bij hen op de baan ging voorsorteren. Maargoed, bij elke kruising waar ik links moet dus twee keer zoveel wachttijd. Voor volgende week misschien maar een route proberen te vinden zonder linksaf te hoeven slaan ;)

Lie(f)s uit Kopenhagen